Şiirin sesinde tutulduğunuz, nefes alamadığınız zamanlar olur. Bu şiir bir profesyonele de âit olabilir bir küçük çocuğun kalemine de. Fark etmiyor, yakalamaya dursun sizi.. Sonrasında sus oluyorsunuz.. Öyle kesildim bir yerinde. Yorgunluk vardır ya hani. Bedenen yorgunluktan baş ağrısından tâkatsiz kalırsınız mideniz bulanır, tıbbîi tüm belirtileri gösterir bedenkısacası. Sonrasında alışırsınız bu sefer rûhunuz kıvranıyordur. Kıvranmaktan yorulmuş olaraktan çok değil az...


İlk bent..

Sevdim sesi. Yalnız. Fazla kelimelere karşı biraz özen mi göstersek demeden duramıyorum, âhh yüreğim..


"Hani demiştin
saçların bir ormandaki gölgelerin kokusu gibi
gizemli havasına sarılasım var
senden sonra topladım onları
kahküllerim tam alnımı öptüğün o noktada bitiyor
sonrası yalnızlık..."



Kurallı cümle. Özne artı nesne artı tümleç ve enson artı yüklem. Bu bir nesir için fevkalâde olabilir. Yalnız devriğin kuralına uyulunca devrik de nesrin en güzel yerleşkesidir. Şiirde özne artı nesne artı yüklem yaparsak..Dâvâ ederler bizi :)


Böyle bir değiştirdim yukarıdaki bölümü. Kendimce.. Sarsın beni sevmesine gerek yok sevgiden iğrenenlerdenim artık, şaka tabîi ki :)) Dedim ya iç sesi güzel bir kalem. Bir de dilde güzel dursun diye daha iyi bülbül sesinden gelsin beriye.. Gayret çok olur mu ki ve bunu söyledim diye kâlb kırılır mı ki bana.. Sanmıyorum, kırılmaz değil mi..


Kâlbî sevgimle..