hiç bir şeyi olduğu gibi söyleyemiyordum
söz adına yasaklanmış yürüyüşümün içinde
bileklerimin ağrıdığını
parmağımla dokunup acımı yatıştırdığımı söyleyemiyordum
vah kekeme şiirci
seni buldum dizimin altında
değer vermeden sana
aynı hizada
bu duyguyu göğe çıkaracak
bir teselliyi bastırıyorum bağrıma

ah o klişeler
kullanılmış ve atılmış aşk sanatları
ağzımı kapatıp susmamı istiyordunuz
arkanıza saklanıp hamleme odaklandım
eğer yanarsa
göğün ucunu bulup bağlayacaktım
kimse söz etmesin diye sarhoşluğuma

çabuk geçti saatler arkanızdan
gölgeleri yutup güçlü ayaklarımı dinledim
koşabilir misiniz
hayır demeden önce bu güzel yolu
sizin için yapan tanrıya şükredin
sonra secdenizden hesap sorulmaz

kalktım sigara yaktım
aynanın karşısına geçip kendime baktım
çöpçüler var güçleri ile bağırıyordu
yalın ve kirli hallerini saklamadan bağırıyordu
anlamadığım
o sosyete dekolteleri ile geceye lütfeden
bıyıksızların ellerinde ki gizli dövmeler
seve bilir mi sizi istediğiniz gibi
sorma be
şaşırdım kaldım
yangınlar itfaiyecilerin işiydi

bu berzah yorgun adamlardan kalan eskimişleri bırakıyor yatağınıza
çok uzun düğmeleri ve içindeki kışlık pijamalarıyla gülümsetecek olursa sizi
ikiyi ikiden çıkarıp yok sayın bizi
sıkıştıran düzen adına
garibanlığın yaygın senfonisidir puslar
yanabilecek her şey mubah kılınır
çöplerinizden artan kral soframıza buyur etsek
utanırsınız
ikram etsek size kutsal ekmeği.