7
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1885
Okunma
Hicranı kokluyorum akşamsefalarından
Yumup da gözlerimi sus payımı içerken
Derin bir nefes çekip o gam fezalarından
Aynı eskisi gibi yalnızlığı seçerken
Ömrümün kıyısından uygun adım geçerken....
-----------------
Uzletime yegâne derman bildiğim seni
Bir anda yitirmekten aldığım onca hasar
Ölüp tekrar dirilsem yine acıtır beni,
Kaldı ki bile bile kalbe verdiğin zarar
Bir tek, yıkıldığımı görebilmene yarar
Güya itimat etmek vardı birbirimize
Akti bozan ben değil sözün sahibi oldu
Güven öyle bir şey ki lâzım her birimize
Takvayı anımsatan cümlelerin ne boldu
Oradan geçmesen de dediğin doğru yoldu
İnsan kendi seçermiş kendi yalnızlığını
Savunman bu olsa da bana inanmasan da
Yaşayan iyi bilir yürek ıssızlığını
Belki sen de yaşadın şimdilik anmasan da
Belki zor duruyorsun bana dayanmasan da
Bir sen değil, nicesi yörem dolu sanıyor
Hakiki bir dost bile olamadıktan sonra
Herkes birden gelse ne, zaten içim kanıyor
Günbegün azalırken dostun gönlünde zira
Aklım kesmez, an gelip kapanacak bu yara
Yalnızlığım kader mi yoksa keder mi başa
Adı her neyse işte doğdum doğalı benle
Sahibime isyan mı, ben kim ola ki hâşâ
Sebebi var muhakkak yaratmışsa özenle
Sabra riayet etmek vaciptir o nedenle
24 Aralık 2013 / NÜS
Cevap Yaz