Dur! Kaçma çocuk/ at (g)özündeki o korkuyu/
(S)inmesin/ gözbebeklerinden yüreğine bu dengesiz tırmanış.
Biliyorum/ itti her şey seni bu simsiyah ummana/
Ondan/ böyle (g)özler hüzünlü kocaman bakıyor.
(B)aktıkça gözlerime kurgusu/
Kabus gibi romanlar (y)azıyor ciğerimin üzerinde/
Korkma/ürkme/ ürkütme beni çocuk…

Sen ümitsin/ışıksın/ yarınım-sın/geleceğimsin…

Ben sensiz ne yaparım çocuk?

Biliyorum/ suç(lu) benim…
Katledilmiş balıkların/ kirlenmiş o ırmakların/ denizlerin/
Özür(lü) Çernobil çocuklarının/ o tuhaf meyve ve sebzelerin/
Bozulmuş/ kirletilmiş her ne varsa…
Ve savaşların mesulü benim…

Haydi şimdi bir daha aç/ kocaman aç yine gözlerini/
Sesimi duy/ kendin için (d)uy/
Uzat elini/ tut elimi çocuk…

Suç benim/ ceza sen olma(malısın)…

Sen/ içinde binlerce tür çiçek barındıran alemsin/ yeşermelisin…!
Gel/ tut ellerimi/ yeniden kuralım her şeyi/
Senin için/çocukların için…
Karıştıralım sevgimizi yarınların hamuruna/
Yemyeşil bir dünya bırakmak için/ savaş çocuklarına…

Gel beraber öğrenelim/öğretelim sevmeyi/
Bit yürekli / devasa nefretli …
Hatta sevmeyi unutmuş/ kavgacı örneklere…
Gel/ çocuk yıkalım bu (kin) kibir aymazlığını/
Umutla ışıtıp karanlığı/ sevgiye boğ(alım) her alanı …
Var mısın çocuk?

(Utandır)alım o cüzdan kölesi olmuş/ vicdan cücelerini…


__________yorgunkalem…