Bir avuç bilyeydi mutluluk

Defter yaprağından yapılan
Şeytan uçurtmasıydı belki de
Daha uçmadan kuyruğu kopan

Peşinden koşarken düştüğümüz
Uğruna dizlerimizi parçaladığımız çemberdi
Vazgeçemediğimiz horoz şekeri
Çelik çomak oyunun da kazanmaktı
Bazen yenilen biz olsak da

Masallarımızı yaktılar önce
Ninemizden dinlediğimiz masum
Mutlu masalları

Uykularımız bölündü
Düşlerimiz bölük pörçük

Mutlu bayramlara uyanamaz olduk
Yastığın altına koyacak
Lastik ayakkabılar olmayınca

Oyunlarımızı gömdük
Kazdığımız yalancı mezarlara
Acılarımızı,
Çamurdan fırınlarda yaksak da
Çoğaldı gözyaşlarımız

Şimdi yanıyor avuç içlerimiz
Anılarımızı unutturuyor
Giden günün sancısı

Alevlerle yanıyor, çocuksu umutlarımız
Yüreğimiz bir yangın yeri
Oyunlar
Savaş alanı…
Masumiyetimiz uçup gitti
Şeytan uçurtmalarıyla
Gidiyoruz
Ardımızdan ağlayan kalmadı
El sallayan
Kendine iyi bak diyen…

Şimdi her şey yapay
Her şey anlamsız

Hangi şirket getirir kapımıza
Siparişle
Ninemin tarhanasını?

Bir paket sevgi kaçadır?
Kaç taksitle alınır
Gülüşlerimizdeki sıcaklık

Çocuk yüzlerde tebessümler
Sokaklardan yükselen çocuk sesleri
Patlayan çanak – çömlekler
Hangi kasa da saklanmakta?

Ah, olsaydı gizli bir gücüm
Önce gülüşler dağıtırdım
Ağlayan çocuk gözlere

Saçarlını okşardım yüreğimin sıcaklığıyla
Oyunlar ekerdim bahçelere
Oyuncaklar büyütürdüm
Dizlerimde sallayarak

Gökkuşağına salıncaklar kurardım
Savaş mağduru
Açlık mağduru
İş mağduru
Taciz mağduru
Acıyla yazılan güncelerini silerdim

Pembeye boyardım her şeyi
Pembe yazılsın umutlar
Pembe olsun düşler
Ak olsun umutlar

.............

“hangi güç silebilir
Çocuk gözlerden hüzünleri…”