Ey hakikat
Bir şiir gibisin
Dilimin ucundan geri döndürdüğüm
Acı acı yüreğime yutkunduğum bir şiir
Kibrit gibidir kelimelerin
Kâğıda düşse yakar sayfaları
Denize düşse ummanları tutuşturur
Seninle duygular sel olur
Yıkarsın bentleri
Önünde duramaz firavunlar hamanlar
Yıkılır sarayları kisraların
Yıkılır yüzüstü Lat Uzza Menat Hübel
Yıkılır çürük iple bağlanmış direkler
Yıkılır gönülleri bölen duvarlar
Her yer Berlin olur
Her gönül Kâbe
Her nehir Nil
Her deniz Kızıl

Ey hakikat
Namahremsin benden başka herkese
Seni kafes ardında tutuşum ondan
Ondan sakladım yüzünü nadanlardan
Ondan sakındım sesini
Seni ondan uyuttum göğsümde
Ashabı Kehf gibi
Seni bir görseler mecnun olurdu herkes
Düşerdi peşine kalabalıklar
Sel olup akardı sokaklardan
Yıkılırdı bu selin önünde bentler
Yıkılırdı sarayları kisraların
Yıkılırdı yüzüstü Lat Uzza Menat Hübel
Yıkılırdı çürük iple bağlanmış direkler
Yıkılırdı gönülleri bölen duvarlar
Her yer Berlin olurdu
Her gönül Kâbe
Her nehir Nil
Her deniz Kızıl

Ey hakikat
Sen karanlığa doğacak güneş
Firavuna Musa
Efsunlara asa
Ateşe İbrahim’sin

Ey hakikat
Doğacaksın elbet bu ufuktan
Yalanlara bir korku düştü
Karanlığa bir nur
Toplanmaya başladı düzen çoktan

12.12.13 / Çorum /10:45