Ey bir ömür hakikat arayan mütefekkir
Mabetsiz şehre inat arşa yükselen tekbir
Ey dikenleri güle çeviren mücahit pir
Musa’lar kıyamdadır yürürler kutlu Tura
Zulmetler yıkılırken cihan eriyor nura!

Volkan gibi lav atan, ne susan, ne sönen sen
İman, İslam uğruna çılgınlara dönen sen
Garip Ayasofya’nın derdiyle dertlenen sen
Attığınız tohumlar yeşerdi dal dal oldu
Zorbalar süklüm püklüm, kargalar hep lal oldu

Neslinde de sönmeyen bir fetih sevdası var
Dünyalara sığmayan bir Yavuz edası var
Seslerinde mazinin kükreyen sedası var
Kılıçlar çıktı kından artık tasasız bülbül
Açtı İslam yurdunda yeniden Türk denen gül

Gönül erleri şimdi Tuna’ya akın eder
Yıldırımlar çakanda uzağı yakın eder
Sesimiz debelenen cihanı sakin eder
Nazlı hilal kıyama kalkar düştüğü yerden
Uğrunda biz de geçtik anadan, yârdan, serden

Çile mayası tuttu, Asımların meydanlar
Dirilişin erleri çağın derdinden anlar
Hakk geldi şükür artık küfre çalıyor çanlar
Hakka selama geçmiş bütün şerefler, şanlar!
Namını tebcil eder, yıldızlar kehkeşanlar...

Son Firavun Mısır’da, ve son Nemrud Asur’da
Zulüm, küfür zevalde, sıra ilahi nurda
Büyüdü açtığınız gedik şu köhne surda
Gölgesinde birleşti sağa sola sapanlar,
Kahroluyor Hak varken zorbalara tapanlar

Halit Yıldırım

23.10.2013 / 01:00 /Çorum