ERDEMİN KÜRSÜSÜ

Sevgili, biz düşler ötesinden emekleyerek geldik
Geride; acı, hüsran, hicran bıraktık
Erdemi vuslat bildik
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

“Var oluşun ta kendisidir aslında” dostluk
Olmaz özde dosta küslük
Gül de gördük, Kül de gördük
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

Gülde diken aramadık
Ne ettik kimseye yaramadık
Kendi yaramızı saramadık
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

Ahde vefada secde eyledik
Ne söylediysek doğru söyledik
Yalanı hileyi asla bilmedik
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

Dost varlığını varlığımız bildik
Kötülerden iyilere merhamet diledik
Asılırken merhamet adalet çarmıhına
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

Dile getirmediğimiz duygular esir
Anlatma değmez cahile geçiyor asır
Soysuza kurdular muhteşem kasır
“Adsız kalmış düş”leri unutman kusur
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

“Düşler ötesinde özlediğimiz yitik cennetimiz”
Ruhumuz çarmıhta yandı bedenlerimiz
Kapandı derken kanadı bizim yaramız
Acılar çektik
Ve
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

“Zehirden hazırlanmış” şaraplar içtik
Bilemedik, dost sunmuştur diye şerbet niyetine içtik
“Sessizce” acı çekip kötüye kapılar açtık
İyiler “hükmünü vermeden
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

“Seyrettik uzaktan el cennetini”
“Delilik bu ya,” girmeye çalışırken içeri
Saflıkla dökerken içimizdekileri
Açamadık yürekte kilitli zincirleri
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldi

Vakit geldi kalemimiz kırıldı
Nihayet ikimize darağacı kuruldu
İlginçtir; iyiler tarafından son sorumuz soruldu
Köle olmuş ruhlarımız vuslat diye sarıldı
Biz erdemin kürsüsüne öyle geldik

Sevgili dostum Fidan NİHAL’in şiirine naziredir.