Sevgiye gani gani ihtiyacımız varken
Kaçımız bu duygunun hakkını verebildik
An geldi yalnızlıktan dört duvar bize yârken
Dostu da, dostluğu da tek düşte görebildik.


Kimselere eyvallah etmeyeceğiz derken
Ne ruh kaldı ne beden insanlığı yitirdik
Uzletin şerengine lokmayı banıp yerken
Boynu bükük hisleri o lahzada bitirdik.


Umutları sımsıkı tutacağımız yerde
Onları birer birer zay etmekten haz aldık
Yetmedi, intizarı konuk eyleyip serde
Hüzünlü şarkıların namelerine daldık


Yarını baki sandık hayatı ertelerken
Sonrayla yatıp kalktık, ölüm çok uzak gibi
Bilmedik, ecel gelip tek vücut sendelerken
Devrilip gidecektik azılı korkak gibi.


Zamanın telafisi yoksa yolun sonunda
Şu mağrur hallerinden acımaz sanma canın
Galibiyet bekleme yalnızlık oyununda
Yenen de yenilen de kendisidir insanın….



9 Aralık 2013 / NÜS