hadi yaralarımı sar
harabım
bir insanın olabileceği kadar..

Demişti ya şair hani umut döngüsünde, şiire tutunarak ...

yara sarmak yaraya ya da karanlığın çıkışını başka karanlık bir el lambasıyla aramak...

Oysa kalbinden geçer bilirim şairin bütün yollar...bütün aydınlıklar...tersine çevirmek varken, dahası yıkmayı daha dahası dönüştürmeyi savlamak varken niye diye sorarım niye can havliyle bu gidişata ısrar ...kendini dıştalayan acılara sert ivmelerle bir dıştalama da bizler yapamaz mıyız...bu kadar mıyız ? yani... şiirde geçen hani o yıldızlara saklanmış gülüşler ışıtmaz mı dersiniz yine bir bahar melteminin vurduğu sabah göğünde ...kendisinin koptuğu güneşe teslim ederek benliğini...



Her zaman ki gibi etkili ve vurgun anlatımıyla, uslûbuyla mükemmel bir eser daha okudum yetkin kaleminizden.
Var olun saygıdeğer üstadım.

Teşekkürler paylaşım için.


Selam ve en derin hürmetlerimle, şiir yüreğinize daim esenlik ve dirençli ivmeler diliyorum...