Dilimin lal,üryan hecesiydi
Saklı olan penceremden içeri,
Bir ders aydınlığında
Hafif meşrep yüreğimin
Teneffüs zamanıydı.

Kıyımına uğradım gecenin,
ve sert düştüm vatandan aşağı;
Kire, toza bulaştım
An geldi Atilla İlhan öldü,
Ben ölümsüz oldum,
Kara tahtamın gölgesinde
sınırsız oldum.

Sonra birinci yüzyılda doğuya yöneldim.
Ağır ağır, vakitlice
ve hiç kimseye hissettirmeden
Biliyorum, duyacaklar
Haber verecekler herkese
Son tapınakta vurulduğumu
En son suyla yıkandığımı
Yavaşça, berhava edilerek;
nasılda aşağılandığımı..

Firavun imanı değil bu
Gafletin son alameti;
Yani münafıklığın, riyanın,
can damarındayım işte
hayat bu,
Ne vakit ölmek gerekirse
Bir varmış bir yokmuş
o vakit ölmek lazım..

Dilimin lal, üryan hecesiydi
Saklı olan penceremden içeri
Kıyametin son günü yani,
sabahın seheri,
Dar, kıymetsiz yüreğimin
en mahzun yeri..


29/11/2013