Gassalın elinde tas,
Durur kapısında ölümün
...



Sen korkarsın, ben korkarım, o korkmaz!


Masal tersten başlar böylece.
Yalnız uğurlanmaz ölüler
Hoş geldin diyen biriyle doğar genellikle bebekler.


Tüm sabahlar aydınlık başlar örneğin;
-Hep karanlıktır nefesini daraltan geceler-



Tuz basar gibi basarız kanayan yaraya acıyı
Beyaza neden beyaz sormayız
Karanlığa söylenen yanımızı eğip bükmeyiz
Hep konuşur ışığı içeri alamayan birileri
...




Hayatı severiz
Bir damla ömürdür hepimizin avucuna konan.
Bir zerre, koca bir yaşantıdır aslında...



Nice iyiler, nice kötüler serpiştirirdik bu varoluşun içine.
Sevdiğimiz beğendiğimiz şeyler bizdendir,
sevmediklerimiz başkalarından.
-Anlamlandırmadıklarımızla anlamlıdır yolculuğumuz-



Koca yaşantının içinde boğulur kimileri
Tutunacak dal yerine, arar çürümüş kütükleri.
Ahkam kesmenin seyrinde biter azimli sevgileri
Çürüyen yanı ile saçıverir dilinden
Kristal yalanlara buladığı sözcükleri
...



-Hayat una batmış bir esmerle seyretmiyor,
Ve islere bulanmış bir beyazla da gitmiyor-



Duyamadıkların kulağını çınlatıyor
Göremediklerin ömrünü tüketiyor arkadaş!



Kaçıklığın kulaç kulaç altına indikçe
Toparlanıp, kıvama geliyor zeka
-Kem ile küm arasında ipotek kalıyor kelimeler-
Bir kerpetenle çekmek elde değil,
Zaman ile mekanın arasında çivileniyor heceler.



Ya-şan-tı dostum!
İşte tüm hikaye
...



Yürüdük, yürüyoruz...
Kimse bilmiyor sakince ilerliyoruz...
Şairin dediği gibi
Dönen yok seferinden...



Ve Bach dinlerkende bulabilir kaçındığımız
Çamaşır asarkende...
Gassalın elinde tas.
Tüm sorulmamış sorular geride



Kiraz ağacında asılı tüm hikaye
Ve yıldızlar kanat çırpıyor göklerde.



Hayat rüyanın kanadında
Savruluyor sonsuzluğa....


Maide Özgüç