5
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2173
Okunma

acıyı emzirdi gürbüz bir bebek gibi büyüdü yüreğinde yalnızlık...
çorak bir toprağa benzedi gözleri...
yağmura rağmen
hiç yeşillenmedi bakışları
buz tutan hayallerinde açan kardelenler
koparıldı hoyrat ellerce
insafsızca
küsmek olmazdı hayata
nefes aldı gayri ihtiyari
sütten kesmek vakti büyüdü acı büyüdü
beyninde büyüyen ur gibi
o künt sancı
yalnızlık Allah’a mahsustur dedi
sahip çıktı kardelen çiçeklerine
kırdı uzanan elleri
"yürü ya! kulum ! ’
yürüdü kadın ...
acımaktan vazgeçti içindeki çocuğa
gülümsedi yeni doğan umuda...
5.0
100% (8)