Ümidin çiçeklerine su vermeyi bırak çocuk
Toprağı eşeleme, yeter artık
Kaderimize yazılmamışsa sonsuzluk
Bunca emek nafile
Nicesi söz verdi salyaları akarak
Kimisi çatal dilini şapırdattı
Zehrini bıraktı yüreğimize
Gözlerimizin buluştuğu yerde
Yarım kaldı soylu bildiğimiz
Onursuz aşklarımız

Yazgınla kavga etmeyi bırak çocuk
Yolun başında küsülür mü dünyaya
Kaçan balık büyük olur
Kısmetin neyse takılır bir gün oltana
Ümit ki sende kazanır anlam
Güneş gözlerine perde inmesin
Gark oluruz zulmete
Buna nasıl dayanır insan
Sözümüzde baki kalamasak da
Salın atlas göğümüzde nazlı gelin gibi
Bir ömür tutsak kalalım sana
Köz olalım nurundan
Kül olalım biz yana yana

Sonsuzluk uzak ,çok uzak bir ülke
Kıvrılsa da yollar kavuşmuyor menzile
Ver elini ve huzurla bırak kalbini elime
Tekmil kalbim ,oyalandığın ruhum
Hep senle dolu
Anı çalalım zamandan
Saklayalım sarı sayfaların arasında
Yokluğunda ruhumun azığı olur
Bir gün bu anları yad ederken
Çivilenir ruhum ruhuna
İşte ol vakit Azrail tahtıma oturur...