“Her Yolculuk Bir Hayalin Peşinden Gitmek Değil midir?”

Yürüyorum; bir yolun tozlanmış izlerinde,
Ardımda bir maziyi yakarak yürüyorum,
Yepyeni bir umudun yemyeşil gözlerinde,
Bir sevda hayaline bakarak yürüyorum.

İstedim, umud ettim, beklemekten yılmadım,
Günahın gölgesini gönle mahrem kılmadım,
Bekleyen bir vuslata sabırla adım adım,
Yolumda engelleri yıkarak yürüyorum.

Üzülecek ne varsa bıraktım en derine,
Yalan ve riyaların bulaşmadım kirine,
Tüm acılara inat gözümden yaş yerine,
Ümit pırıltıları dökerek yürüyorum.

Tutunup bir ucundan hilalin kuyruğuna,
“Artık orda dur” dedim nefsimin buyruğuna,
Göklere yaren olan dağların doruğuna,
Sessiz bir şimşek gibi çakarak yürüyorum.

Bugünden geleceğe bir gökkuşağı serdim,
Unuttum tüm geçmişi sanki huzura erdim,
Açtım gönül kapımı, hüzünlere yol verdim,
Ruhumdan hicranları sökerek yürüyorum.

Bu isimsiz yolların ben meczup bir garibi,
Hangi yönde bilemem, ömrümün aşk nasibi,
Gecede dilek olmuş, kayan bir yıldız gibi,
Düşlerimin içine akarak yürüyorum.

Artık hiç sormuyorum dert, tasa, keder niye?
Rabbim özenle vermiş, can bedene hediye,
Ardımdaki yollara, çiçekler açsın diye,
Sevda tohumlarını ekerek yürüyorum.

EMİN ZEYBEK
03 Ocak 2007
BURSA