İmtihan yeridir dedik bu hana
Gözümden damlayan sel olsa ne ki...
Yeter ki Yaradan yâr olsun bana
"Dostunum" diyenler el olsa ne ki...

Nefsim palazlandı kestim aşını
Ölümü gösterdim eğdi başını
Selam verdiklerim çatsa kaşını
Ağzından dökülen kal olsa ne ki...

İçi boş kelamın süsüne kanıp
Tattığım zehirdi, bal diye banıp
Şimdi zor günümde sağlamdır sanıp
Tuttuğum bir çürük dal olsa ne ki...

Matlûbu mağfiret olanlar Bir’den
Kalbini pâk eyler kin denen kirden
Aklı nefse esir gafil, zâhirden
Hakk yola baş koymuş kul olsa ne ki...

Ukbâya serili gönül hasırım
Hatamı affetmez tövbe satırım
Namerdin nezdinde, varsa, hatırım,
Ezilen, çiğnenen yol olsa ne ki...

Akleden kâr ummaz mey ile meşkten
Ölse de vazgeçmez uhrevî köşkten
Süflî emellerden, dünyevî aşktan
Geriye kalanlar kül olsa ne ki...

Durgun derya gibi, hoş gönül kabım
Toplayıp çıkardım; bitti hesabım
Ruhuma edebim, arım esvabım
Ten üste giydiğim çul olsa ne ki...
Üstüme giydiğim çul olsa ne ki...

Mecit AKTÜK

Dost kalemden inciler;

Madem ki fanidir bu tamah nedir?
Nefislere gerek şanlı bir bedir
Dünyada yetmez mi kuru bir sedir?
Makberi maktul’a zül olsa ne ki...

Hülvanî BAŞTUG

Sonsuz tesekkürlerimle...