3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2193
Okunma

bir seni bulamadım
bir de kendimi
yabancısı olduğum bir kent bu
ıssız sokakların
ıslak kaldırımlarında yürüyorum
bilmediğim yüzlerinde gecelerin
ve gözlerin sonra
hiç tanımadığım insanların
hepsi sen olmuş sanki
hepsinde hepsinde
seni görüyorum
sen beni tanımıyorsun
yabancı gibi bakıyorsun
dahası
halime gülüyorsun
her defasında
bir başka eli tutmuşluğun
bir başkasıyla gitmişliğin
hançer gibi vurmuşluğun
bir seni bulamadım
bir de kendimi
yoksun
kaybettim işte seni
bir de kendimi
bütün sen’ lerimi kaybettim
bütün ben’lerimi de
hepsi yabancı şimdi
ne çok ayaz var
bu şehir de
oysa
bırakma ellerimi demiştim sana
bırakmasaydın keşke
bak görüyorsun
şimdi
kaybolduk ikimiz de
her şey yabancı her şey
her yerde görüyorum seni
ama yoksun hiç bir yerde
bir ses versen diyorum
sonbahar bitti artık
kış mevsimi
üşüyorum
ve korkuyorum
oysa
oysa Nisan’ dı
bıraktığında ellerimi
ve korkuyorum anla
seni gördüğümde
bir yabancıyla karıştırmaktan
sana benzettiğim onca yüz’de seni görürken
ya da gözlerini
bir seni bulamadım
bir de kendimi
seni kaybettim işte sevgili
ben ki
kendimi sende bırakmıştım
sen bırakırken ellerimi
lütfen
lütfen bari sen hatırla
adres veremediğim bir yerlerdeyim
bari sen
ya bul ikimizi birden
ya da
ses verir misin her neredeysen ..
Mert YİĞİTCAN
14 . 11 . 2013
istanbul
5.0
100% (4)