Dur yapma usandık!
Yorulduk, dayandık!
Yalanlara hep biz baktık,
Almayınca bellek, kalktık.
Anladık olmayacak böyle,
Saptırma hakikati söyle.
Şaha kalkmış altında bir kır at,
Kaçacak yer yok, Allahım imdat.
Kılıcı çok keskin, başı dik mağrur,
Saklanırken baktık, nasıl da mağdur.
İftira etmişiz, masummuş çok saf,
Hakkını almışız boş yere el insaf.
Utandık kendimizden, bir hayli üzüldük,
Donumuz nere gitti, biz nasıl çözüldük?
Saflığımıza mı yansak, namusa mı?
Şaşırdık; Gülsek mi , çöküp ağlasak mı?
Devam mı edecekmiş ilelebet?
Etti bizi ayak üstü cenabet.
Alıştık bir kez, arkası gelmez,
Helalim diyen, sırttan hiç inmez.
Bulunmaz bizim gibi ahmak,
Eksilmez kafamızdan tokmak.
Çalsak kendimizi taşa,
Gelmez işte akıl başa.
İlmek ilmek kördüğüm,
Kara mizah gördüğüm.
Biz şunu anladık,
Dur yapma usandık!


Umut Dünyası Karalama Şiir Defteri

Ankara - Kasım 2013