saklıdır o göğüs kafesimizin içinde
bizimle şişer, nefes alıp verirken
ya da bizimle patlar
masmavi bir dünya vardır terinde
usulca dokunuruz tenine
yüreğimizdeki hüzünleri hisseder
ağlarken bebek ağzı b’üzülür



mavidir gözyaşlarımızda bile
az sonra dağılır bulutlar
sarı güneşle oynaşır teni
işçi misin, ağa mısın bakmaz hiç
özgür toprakların sahibidir
uzayda ayak izleri gezinir
bir bomba patlasa ödü kopar
pembe hayat gönüllüsüdür



o hep avuçlarımızın arasındadır
senden bana gider gelir
bitimsiz bir sevda gibi
hafiliğince uçurur bulutlara
sevmez bataklıkları, vıgır vıgır kurtları
başı hep yukarılardadır
sertçe ipini çekmeye gelmez



sınır- ülke, ırk- cins bilmez o
bir uçtan diğer uca gezinir durur
savaşta bile özgürdür ruhu
tank, top, asker, üst te dinlemez
girmeye görsün bahçesine bir kalbin
aynı boya erişir cüce ve dev
barut kokuları arasından
görünür mavi yüzü!



elimden bırakmayı nasıl isterim, mavi balonu
o gülümseyen, özgür çocukluğumdur
bütün çocukları kuşlar gibi
ağaçlara çıkaran, atlatan, uçuran
onlara kanat ç’alan kuşlardan
hayatı yükseklerden gösteren




5. 11. 2013 / Nazik Gülünay