eski bakışlarını çağırıyorum
gün ışığına koşan bir çocuğun hayaliyle
durup dinleseydim çiçekleri
ak duygularını içime eğen
kırmızı karanfilleri

bilmiyor muydun bu yolun akşamında
sadece kokularını anımsatan karanlıklar yaşardı
dur ve kal şimdi ayın ışıdığı yerde
kendi kalbinle
ve yalnızlığın uzun yolları sana
arkanı döndüğünde

inanıyorduk
o vakitlerin selamı vardı
mutlu yüzler görüyorduk geçerken
gölgesini düşüren kuşun gülümsemesini
çatılara değen yapraklarıyla havayı coşturan
sevinçlerle kesiliyordu ayaklarımız yerden
fakat ötelerden
denizler ortasından gelen şeytan
koparıvermiş ti yeşeren umudu

üzülme dostum bu binlercesine yapıldı
küçük kuş toyluğun da safçaydı aşk

insan denen yaratık
avuçlarının içinde hayatı
bir ömür saltanatı
akıverir dirhem dirhem
sen onurlu aşk yolcusu
o kaçıp giden savaşçı
çok daha güzel olur dostum
yaşanmışların gölgesinde
ölümsüz bir aşk sanatı.