Bir sonbahar daha geçiyor ömrümden
Kaç sonbaharım kaldı
Mezarıma sarı yapraklar dökülmeden …


Çocuk cıvıltıları sardı etrafımı
Nasıl özlemişim çocukları
Beki de çocukluğumu
Bilmiyorum neyi özlediğimi
Bildiğim içimde bir çok özlem birikmiş

Bunlardan sanırım en başta gelen huzur
Birazcık sükunet kendimi dinlemek
Ne uzun zaman olmuş kendimi dinlemediğim
Oysa o kadar çok anlatacaklarım varmış kendime
Bir çağlayan gibi akıp giden

Bir de sevgi var özlediklerimin arasında
Yüreğime dönüp bakıyorum
Senden ne haber uzun zamadır dertleşmedik diyorum
Gülümsüyor sanki azıcık buruk bir gülümseme
Kızıyorum ona etrafında bunca sevenin var daha ne istiyorsun

Bir anda beynim sesleniyor bana
Birazda benimle ilgilensen der gibi
Evet halksın en çok seni doldurdum biliyorum
Bazen sorular, hüzünler ve kederler arasında kaldın
Bir ara durdun sanmışken tam gaz devam ettin

Bedenim isyanla baş kaldırışta görmezden gelsem de
Sanki yeter der gibi haykırıyor hani haksız da değil
Çok yüklendim ona son zamanlarda
Kimseye yük olmamak adına
Hep ezdirdim başkalarının yükü altında

Ama artık bitti
Anladım ki soluk alışlar bittiğinde
Kendinle kalıyorsun ardından ağlayan
Birkaç haftanın yasında boğuluyor
Sonra da sen hiç olmamışsın gibi devam ediyor hayatına

Hadi ruhum ve bedenim gelin barışalım
Bundan sonra kendimiz için yaşamaya başlayalım
Öyle bakmayın bana geç kalmış değiliz
Hayatımızın sonbaharını kendimiz için yaşayalım
Sahtelikleri,ihanetleri ve acıları yanımıza yaklaştırmadan
Kuralım kendi huzurlu dünyamızı gülümseyerek geleceğe




N.C.U ESKİŞEHİR 26 EKİM 2013