gün ağır ağır çekilir penceremden
bulutların arkasında eskimiş kış yazları
misafirlerim yine
yaşanmadan eskitilmiş hayatlar
gölgeleri canlanır an an
koyu gri bulutlara sarılır ölü kuşlar
vurur kendi kaderini
düşer penceremden içeri
son günün ışıkları
elleri su çiçekleri
hatıralar yeniden iz iz
günceller eski yaralarını odamın duvarlarına






ah ki insan
hesaplı kitaplı ilişkileri
senaryolar tutuşturulmuş dualarda
semaya durmuş elleri
yine oynar gölgeleri oynanmış anıları
başkalarının kalemleri mürekkep yazgıları






zor aslında elbet bilirim
ben de
yaşamıştım diyebilmek






hayatı istediğim gibi
yazmaya çalıştım kendi kaderimi
her şeye rağmen
başardım gülümseyebilmeyi
delik deşik duvarlarında bir yüreğin
minicik kedilerimin ölü bedenleri






birden çok kez ölür insan
oysa
bir kez yaşar






belki
her ölüm bir gülümseyiş olur sonra
yaşamak nedir ki be gülüm
yalnızca
kısacık bir gün batımı hikayesi ..


....
....