Ebedi unutuluşların kumdan saraylarında
Acıdı gönlümün köhnemiş zaman saatleri
Ruhsuz tümcelerden şiir örüyor insanlar
Meçhul davaların girdaplarında dönerek.

Her çırpınış kendi imlasını bozar baharda
İçimizdeki dallara sokulur kuşlar er şafakta
Omurgasız sevdaların yapısı göçer zamanla
Kar altında titrer kardelen, gücense de ayaza.

Bir martının gagasına gizlenir aşk, sokulur sancıya
Her sevda yarımdır, öpüşür derinliğindeki dalgayla
Yanılsamalı dillerin coğrafyasına erken iner sonbahar
Uzanır yüreğimizin kıl çadırlarına, ağlar yolcusuyla.

Her gece yarasalar çiftleşirken umutsu
Ömrümün hicaz salıncaklarında ten üşür
Göz görmez, gönül kulak kabartır özleme
Kül kendi iç yangınıyla sarılırken geceye.

Uzat ellerinin alevini, kanasa da dillerim
Amansız bir yolculuğun seferindeyim
Sevda koymuşlar ah! Yalnızlığın ismini
Dermansız dertlerin uzak seherindeyim.

Sessizliğin kucağına gecenin çığlığı düşerken
Bir çiçek hıçkırır yapayalnızlığın kuytusunda
Bülbüller isyankâr, içerler güllerin gözyaşını
Rüzgâr meltemin elleriyle çamların saçını tarar.

Esareti peşin ödenmiş ayrılıkların darağacına çek bedenimi
İşgal edilmiş aşkların kirli bayraklarını çekerek gönderime
Mor tutkuların masallarından demle yârim gönül çayımı
Bitmeyen bir hüznün girdabında bulmadan ah! Cesedimi.

Bekle beni umutların kandiliyle, tüketme yüreğini
En mavi düşleri biriktirdim sana, süsle boncuklarla
Özlemin çığlıklarını ekelim ovalara, unutarak dertleri
Ürkek adımlarımın hicazıyla geleceğim yar yurduna.

Selahattin Yetgin