Aynı kapılara çıkan yolları arşınlar adımlar
Aynı umutları sırtlarlar omuzlarındaki torbaya
Geçirirler arsız maskelerden birer suret
Her yerde bir anlamsız hareket
Düşler yollarda
Düşler ayazda
Düşler korkuda
kopar ortalıkta kızılca kıyamet
...

Aniden gün ışığında bir saltanat
Sapanlar dolar çocukların ceplerine
Atış serbesttir içeriden, geriye
Lakin ne hedef vardır ortada, nede nişancı
Atlar kuytudan masala bir kırmızı sazan
Kovaya koysan, suya salsan
Gelgitler dönüşüm geçirir oracıkta…
Evrimleşir kırmızı sazan, yerleşir temelli hikayeye
Yosunlar savrulur, Ağlar dolaşır ayaklarına,
Kaçamaz mıhlanır yerine
Hikâye de dramı aşan berbat bir yan
Kahrolur sazan!
Öyle çok feryadı doldurur ki ceplerine
Duyar denizkızları ağlaşırlar orada oluşan hadiseye
Ortaya çıkan sığda uyuyan vantuzdur dolaşır ağlara
Sarınır ağa, sancır ağ.
Ortalıkta bir ağrı, bir figan
Kopar iletişim!
Çağrılır bir terzi yamar tüm kopan bağları
Daha da iyidir eskisinden.


Kıymete açılır pencere.
Var gözüm der gir içeri.
Gir de bir seyreyle.
Bir güzel şerbet sunulur.
Her köşeye bir baş kurulur.
İçtikleri şerbetin lezzetinden olsa gerek
Ayak olan başlarda bir hâkimiyet…
Uzar sohbet, yankılara konar hemen işaret
Başlar gecenin orta yerinde bir operet
Gecede bir karanlık, bir hararet!
Kırılır bir lam sesinde ham perde
Dağılır kristalden her cümle
Ağlar makam,
Usul ile
...


Salınır ruhla bir olan
Girizgâh bir şenliktir kalbe dolan
Gecenin seyri harmandır
Gül dalından atlar çekirge…
Vakıf olur o da yazılan masala
İzleyeyim der evvele makarada ki filmi
Lakin ayakbastı parası der tutturur zebani
Bir kem, bir küm…
Ödeyemez parayı, sıçrar bir adımla içeri.
Ardına düşerse de zebani yerde değil göktedir aranan şimdi…
Kalabalıktır içerisi…
İzlenir dikkatlice, başlar akabinde bir bilmece.
En az bilene verilecektir bir hediye…
Herkes çok bilmenin telaşı ile
Laf ola sıralanır yanıtlar
Bulunmaz yanıt, açılmaz kilit
Kalakalır hepsi yerli, yerinde…
Film biter, herkes gider
...

Giderken de anlatır bilmeyenler,
Anlamadıkları her şeyi herkese...



Maide Özgüç