Asi bir soluyuştu can bedende
Ürperdim bir an
...


Bir kız çocuğu gölgemde
Dokuz on yaşlarında
...


Dokunsam saçlarına sapsarı yıldızdır onlar
Yukarıda bir at kuyruk
Gözler yemyeşil bir zümrüt
Korktum kendimden
Büyümemiş miydim ben?

Takılır şimdi ardıma gün ışığı görmemiş düşler
Gözlerimi kapıyorum
Yanılsama dolu anılara
Açtığımda bir düşten artıp kalan
Kırıntıları topluyor olacağım ben.
Pamuksu dokunuşlar
Çelik sezişler
Alev görüşler
Zekâ herkeste başka işler
Sorgular her şeyi
Didikler gerekmeyenleri
Gerekliler telaşta…




Ah senfoninin eksik kalan tınısı
Nasıl bitiyor gidişatın şarkısı
Yol deyip yürüdüğün yerlerin ötesine
Geçilmiyor meşale ile
Aydınlanmıyor insan lambanın önünde
Bir dolu kabahattir bildiklerim
Bilmediklerim kendime gerekçe
Yansımanın boyutu sırlarda gizli
Bir çalımlı edaya kapıldı dünden kalanlar
Döküldü teker teker sayfalar
Takvim çıplaktı
Ayaz sonsuzlukla tanıştı
Saydamdı kırılgandı
Düş tozuna bulandı suretler
...



Kaç günahın sevabını alıyordu
Umuda dönen yüzler
Ben yıldızlı göçlerin ayaz çığlığıydım dünde
Velev ki yarında
Şimdi bir damla saltanattı düş dediklerim
En sevdiğim iklimde…



Maide Özgüç*