Nice yolları arşınlarken adımlar
Kader diye yutkunduğumuz ağıtlar
Dökülüyor dudaklardan
Yanılgılarımızın dibe çöküşüne içerliyor
Cüsseli yalnızlığımız
Kendimizde kayboluyoruz yeniden
...



Boşlukları iliklerken kalabalıkların yakasına
Karartılar eşlik ediyor gecenin kuytularına
Karanlıkların arka bahçesinde yazılır
Yalnızlığa dair tüm masallar
Ve şehrin caddelerinde yürürken kararsız adımlar
Bir şaşkınlığın nöbetine soyunur ayaklar
...



Şuh kahkahalar atar kadının teki
Gecenin katran karası gölgelerinde
İltihaplı bir yalnızlıktır kaçtığı
Gereksiz sığlıklarda arıyordur kaybolan her şeyi
Zamanın altın makaslı terzi lerinindi
Kırpıp biçilen saat ve dakikalar
Her yerde bir sükûnet
Her yerde bir tevekküldür sığınılan
Terzilerin biçtikleri zaman artıklarıdır
Düşlerle savrulan
Kapamaz bunlardan kimse




Rüyaların üzerini örtmeye çalışırken
Karanlığın elleri
Çekirdek inançlar diğer inançların gölgesinde ezilir
Eşlik edince kendilerine melekler
Allı pullu gönül hovardalıklarıdır rüyalar
Bir uçarı bir kaçar
...



Menzili şaşan bir anekdottur
Dile dolanan şiirin hepsi
İşin dozu ahkâm kesmekle savrulmak sanır acemi
Değildir fallarda da çıkmıştır hani…
Olay gün doğumundan mütevellit sancılanır
Ve gereği düşünülür tüm hükümlerin
Kararlar askıda solsa da
Bir gülün dalından kopar küçücük bir gonca
Umut dolar sahaya
Seyirciler girer havaya
Bir coşku bir afiyet
Şiir döngüsünde
Ara usul yol bulur…
*


8 Ekim 2013
Maide Özgüç