Kan kokar,
Sırtımda dolaşan
Keten dokuma ilif

Yüz görümlülüğüdür
Gözlerinde aydınlık.

Şimşir dalı
Kaşık sallanırken
Tencereden dökülen
Arpa yarmalı çorbaya.
Çocukluk düşleri karışır ,
Coğrafyana dair anlatıma.

Yer sofrasıdır akşamlar
Bütün hüzünler dökülür
Aç ,yarı çıplak ve muhtaç yüzler
Dam kapalı olsa da rüzgar
Ahşaptan içeri sızar ,sinsidir.
Musluk yoktur evde ,
Bakır sürahidir susuzluk
İçi dolu çaresizlik

İçime batar
Topukları yamalı
Koyun yünü çorap.

Yüz görümlülüğüdür
Gözlerinde gelecek.

Ne keten ilif kaldı güne
Ne de şimşir dalı kaşık
Köy değirmenlerinin öğüttüğü
Arpa yarmasından eser yok.
Bir hatıraları simgelerin
Vitrin süsü bakır kazan.
Siyah beyaz fotoğrafta mazi
Köy evinin duvarında
Elinde mısır gülü ve sen.

İki kıtanın ayrımıdır sözlerin,
Ben hala sırtımda keten dokuma
Ayağımda yamalı yün çorap
Yer sofralarında Anadolu’nun
Aç ,yarı çıplak ve muhtaç yüzlerini
Tükenmiş düşlemedeyim.


Sİnan YILMAZ