Kainat bir zerrede yoğunlaşır
Yıldızlar küme ,ay berraklaşır
Gün döner ,gece ışıkla oynaşır
Zihin kavrayamaz bakar saf saf

Ağaç kavuğundan fırlar baykuş,
Yarasalar için karanlıkta cümbüş
Sabahın habercisidir ahenkli ötüş
İnsan anlayamaz izler saf saf

Tohum saçılır toprağa ürün diye
Hayvan mesaide,çiçek tozlansın gaye
Dal meyveye donanır sana hediye
İnsana hizmet , o bakar saf saf

Ademden bu yana gelin kaynana
Kız anaya,erkek özenir babaya
Duvağında çiçek,avucunda kına
Kurulan yeni ocağa koşar saf saf

Kimi post kavgasında dergahın
Kimi dost kavgasında makamın
Sırtında taşıdığı fani dünyanın
Bir avuç toprağına adanır saf saf

Kurdum sanır bozulan dengeyi
Niyeti doldurmak aslında heybeyi
Kalbur üstü pozunda çağırır heyheyi
Adam sayar kendini saf saf

Kaynağı bozuk suyun, yavandır
Dağıt bol kepçe sonu hüsrandır
Sende öncekilere usma yalandır
Güce secde eder, akar, saf saf

Fazilet binlerce yıllık kazanç
Ona ermede gösterme usanç
Kendi çalar ,kendi söyler
Hane halkı muhtar sayar saf saf


Sinan YILMAZ