Yâr! Issız gecelerde, saçlarını örerdim.
Kurarken hayalleri, yaşanacak geceye!
Tahir ile Zühre’nin, izlerini sürerdim.
Al gülleri verirken, gönlümdeki eceye.
Bulsam sevda dergâhı, Yüce aşkla erirdim.
Yâr! Issız gecelerde, saçlarını örerdim.

Kollarınsa boynumda, kızıl saçın yüzümde.
Teninin gül kokusu, içimizi sararken!
Kiraz dudaklarının, harı ise özümde!
Muhrik aşk arzusunu, ikimizde ararken!
Yanmışım kavrulmuşum, sevda külü közümde.
Kollarınsa boynumda kızıl saçın yüzümde.

Yâr! Issız gecelerde, gözlerine bakardım.
Yıldızları saçına, tespih gibi dizerken!
Hicran ile inlerken, mektupları yakardım.
Tarumar olmuş gönle, düş ’ün gelip giderken.
Gökten yıldız kayarken, yüreğine akardım.
Yâr! Issız gecelerde, gözlerine bakardım.

Sevgi sözcüklerini, duyarım hep dilinde.
Ay gerdanında ben ki, doyumsuzca gezerken!
Mor menekşe al güller, yüreğinin dalında.
Sebepsizce kavgalar, ikimizi üzerken.
Gülünce gül açardı, yüzünde ki çilinde.
Sevgi sözcüklerini, duyardım hep dilinde.

Yâr! Issız gecelerde, yollarını gözlerdim.
Ne durursun hayırsız, gelsen diyen çağrımda.
Kısrak gibi, teninin, ateşini özlerdim.
Yeşil gözlü başını, hissettiğim bağrımda.
Gönül denen köşkünü, şımarıkça yüzlerdim.
Yâr! Issız gecelerde, yollarını gözlerdim.