0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2034
Okunma
Hayatında;
hiç olmamışım gibi davrandığın günden beri
sana olan öfkemin öcünü
kalemim alıyor benim yerime sevgili..
Irmağın sürüklediği yüz yıllık taş kırıkları gibi,
avuçlarıma dökülen sağanaklarımla
yalın ve yalnızım sen gideli..
Öperek uğurlanan yolcu misali
bakmadım ardıma giderken
sen baş başa kal,
kursağında kalan elmanın günahıyla
Kim ölür kim kalır, umrumda değil bundan sonra
ve bil ki; bütün karlı mevsimler
revadır şimdi sana..
Ne senin tövbelerin dikiş tutar
dönsen de geri,
ne de gelişine parlar gözlerimin feri..
Ağlamak gülmenin günahıysa eğer,
gücümün yettiğince boğuyorum avuçlarımda gün/ahımı
sadece bil/ istedim sevgili..
5.0
100% (1)
