Omuzlarından beline kıvrılan bir nehir gibi
Uzar iklimler üzere saçların
Hayat bahşeder kuruyan yüreklere
Yedi bölge dört mevsim
Namusluca öptüm her bir telini
Dudaklarımdan sarı sıcak güneş yükseldi
Kıskanç bir rüzgar değdi buklelerine
Doru küheylanlar gibi salındı saçların

Gönlünden gönlüme atılan ilmektir
Zincir zincir tutsak olduğum saçların
Kızıl tellerinin ucunda yanar yüreğim
Yanar yok olurum sevdiğim
Duasız gömülürüm uzaklara dalan gözlerine
Kefenime iplik iplik örülür
Bahar kokan saçların

Umutsuz yol ayrımıdır son virajım
İdamıma ferman berduş saçların
Kentimden ülkeme ve kainata
Tütsülenir kokusu
Çektikçe ciğerlere parça parça
Sarar ruhu bir ölüm uykusu

Ellerim korkusuzca gezinirse bir gün
Gül kurusu güneş huzmesi ateş saçlarında
Lal kalayım dalıp dalıp gideyim maveraya
Çatlasa da varlığından mahrum kalbim
Cennette bir olalım
Geri kalsın bu adı batasıca dünya

Rüzgara emanet bırak nar çiçeği saçlarını
Yağmurlarla yıkasın
Gül kokusu sarsın her yanı
Mütebessim yüzler dinlensin gölgesinde
Aşka kınalı saçlarının
Bırak güneş raks etsin omuzlarında
Böyle bir destan daha yazılmamıştır
Sana kul olanların anayurdunda
Savur heybetli saçlarını kelebekler uçuşsun
Yürü yüreğine ant içtiğim
Ardın sıra Mecnunların tutuşsun
Bir telinin hatırına hünkar gönlüm
Kem gözlere eyler akın
Yeni bir dünya savaşına müsebbip
Itır ıtır kokan mest saçların…