13
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1765
Okunma


Yetim bırakıp bütün hayallerimi
Yüzünü dönmeden gidiyorsun
Ardında milyonlarca yıl ağlayacak
Suskun bir adam bırakarak
Acıdan kirece kesmiş gözlerine ateş düşürerek
Kalbini eşeleyip gam yüklüyorsun
Zamanı sana kurup beklemenin
Heyecanını bilemezsin çocuk
Akreple cedelleşip
Yelkovanla savaşıyorum
Donkişot oluyorum birden
Köz bakışlarınla yanmak için
Şovalye ruhumla
Gürül gürül sana geliyorum
He gülüm,
Rest çekip veda trenlerine özenişin
Ve ardında yıkık bir şehir bırakarak
Var ya çekip gidişin
Gürz yemiş gibi oluyor arz
Topuklarının heybetinden
Bastığın her karışta büyüyor acım
Öyle hazin bakma titrek yüzüme
Yanıp yanıp dökülüyor
Seninle dolu bağrım
Ağla diyorsun
Birikecek bin yıllık hasretime
Ağla sarsıntılarımdan sonraki afetime
Deyip fırtınalar koparan rüzgarlar gibi
Ruhumu tarumar edip gidiyorsun
Arkan sıra dökülecek yüzüm
Gözlerime kan yürüyecek adım adım
Özlemler büyütecek sana özge yüreğim
Dalım kuruyacak
Dökeceğim zemheri sarısı yapraklar
Vedanı yazacak
Yüreğine kor düşmüş fenaya küs uşşaklar
O vakit şimdi değil
Günü geldiğinde seni benden alacak
Örüntüsüne takıldığım hayat
Ya çürüyen yeni bir gönle ekecek
Ya da bir mecnunun sofrasına sunacak
Güz yangınını başlatırsan eğer
Varlığınla ışıldayan ruhum
Bir nefeste söner
Etme gülüm,gitme
Bu endişe bana yeter…
5.0
100% (21)