Ey gönül mihrâbımın alaca sevdalısı
Yükü sevda olanın hamallığı biter mi?
Cânı meftun eyleyen davudi sedalısı
Ehl-i dil olmayanın buna aklı yeter mi?


Dünya denen yokuşta ,kesilirken iflahım
Boyumla boy ölçüşür,hayâ bilmez günahım
Halimi arz etsem de,duymaz olur penâhım.
Ölümü hak bellemek,iftiraktan beter mi?


Yanlışlarla örülmüş ,aşka yürür hevesim
Gün güne dolandıkça,tükeniyor nefesim
Güllerden otağ kursan,saray olsa kafesim.
Söyleyemem sırrımı,ahraz bülbül öter mi?


Canıma kastın mı var çözülmez lisân ile
Aklı firari eden sebepsiz nisyan ile
Noktası konulmamış name-i hicran ile
Kendi geri durup ta dostu yardan iter mi?


Şükrüne şükrederim,yerin bende âlâdır
Dönüp baktım maziye, derdim senle evlâdır
Kül olmayı istemem ,hârın cana bâlâdır.
Yanmayı bilmeyenin yâr burnunda tüter mi?


Bırakıp gidiyorsun, can evimde sancıyı
Gönlüme kına yaktım ,senden gelen acıyı
Şah-ı mihmanı bulan, ,neylesin yabancıyı
Aşkı sende tanıyan ,başka sevda ister mi?


SONLU_34