Bir şiirin vebali yüklenince sırtına
Kaf dağı masal okur ,teselli niyetine
Aşkla söz arasında kopuverir fırtına
Sebep aranmaz olur ,mısranın cinnetine.




İnfaz edilir kalem,"küf tutsun mürekkebin"
Yazdıkça neşter vurdun yaranın kabuğuna
Ederi ne olur ki ,yaması sökük cebin
Bin nefes üflesen de ölünün soluğuna.




Ümidin kapısına yoktan kilit asılır
Mazinin defterinde vuslat sayfası yırtık
Beklemenin bağrında sırra kadem basılır
Seven vedasız gider ,sen derdinle yan artık.


Adını tam söylemem,son hece öksüz kalır
Fukara sofrasında ,katıksız tahan gibi
Temenni ummanında gemiler yüksüz kalır
Yolcusuna gücenmis ,suskun bir liman gibi.



Sarsıldı gönül köşküm ,devrildi tahtırevan
Tacı eline verdim ister kutsa, ister at
Sevdanın hatrı büyük,makbuldur hâlâ duan
Kırk yılda bir de olsa beni aminlere kat.

SONLU_34