Pusulası kayıp bir gemide,

Kendini arayan yolcu

Hangi ufka baksan senin değil

Hangi bulutta bıraktın umudu?



Köklü bir çınar kovuğundadır, çocukluğun

Gençliğin, yeniyetme rüzgâr kanatlarında gizli

Hangi dallarda öter söyle

Söyle şimdi hangi dallardadır yalnız bir serçe



Sessizliğinin sunağında kurban edilir kırlangıçlar,

Kefaletidir ağır hatıraların

O yüzden işte; kuş tüyü yastıklarda, yataklarda uyuyamamışlığın

Sırıtır yüzüne yüzüne!

Onların dudakları var.

Dudaklarında ; ağır aksak ritmli gülümse/me!



Hangi dalgalarda dağılır uzun siyah saçların ?

Düğümlere bak … Sen de fısıldayamadın.

Adını…

Atsız ve adsız kahramanlar adına , noktaların aşkına,hep üç nokta…

Bak sen de başaramadın, ölmeden öldürebilmeyi

Uçamamazlığın işte bundan!

Örümcekler kanatlarında; yıldızsız evlerinde ,av peşinde

Acına sızı deme!

Utandırırsın kayıp aşıklarını!

B şıklarında durur bitiremediğin cümlelerin

Naralar attırırsın kırmızı ünlemlere!

Oysa ki bilmezsin yeşildir her nokta, hele de üçünü yan yana koyduğunda.

Biraz öfke sürmelisin yanaklarına!

Şenlenir, canlanır diye belki dünya!







Adını ,adımını kaybettiğin nehir, okyanuslarla sevişir şimdi

Bitti sanırsın hayat dediğin



Kim bilir hangi mavi, ağıt ağıt yağar sağanaklarda

Gözyaşların , göktaşlarında sakladığın ,o gümüşi gözlerinin pırıltısındandır,

Gökler! Burnunun tam da ucunda

Bak buna gülümsenir işte!

Ağlama!



Hangi alev alazlanır, çoktan unuttuğun kavrulmuşta?

Hangi taş sapansız vurabilir ki bir kuşu

Katillikte usta değilse?

Hangi gökyüzün şahit olmak ister sanki böylesi vahşi bir bahara!

Çiçeksiz kalmış şehir, susuz kalmış güllerin arasında?

Hangi cümle gülümsetir seni, Mualla?





Bir müjde gibi bir olsaydı gün,

Ellerinin sıcaklığını alıp da koysaydı alnının ortasına

Gülüşünden bentler, bentlerde rüzgârın sesi ve

Ölü yıldızlar sanki hiç çocuk olmamış gibi



Gökyüzünden düşen bir yıldızı yakalasaydın amansız

Lunaparklarda attığınız çığlıklarınızla doğsaydı güneş

Güne eş yüzünde canlansaydı ,efsununu unutmuş dün

Muştusunu koparıp alsaydın ceviz ağacının !



Yakanda bir erguvan çiçeği

Yüzünde aşkların.

Katillerinin hesabını yapmadan çıksaydın yoluna

Ufuklarda batmamış gemilerin olsaydı, güvertelerinde güvercinlerin…

Sen de ölmeseydin be Mathilda!



Bak yine çoğalıyor noktalar

Ne kadar çoksa o kadar belirsizlik

Muamma mıydı adın, Muallâ ?



Hangi şiirde ölmüştün?

Hangi dizede gömülü cesedin?

Şiirlere sormalı bak

Şairler unutkan olur…

Bu şiir senin olsun

Belki bir başka benin şiiri de olur!





Pusulana su kaçmış

Gökyüzünde taş olmuş yıldızlar ve kuşlar

Sapansız nişan alıyorlar

Çekil geriye

Öldür örümcekleri

Bilmediğin bir şey var.

Kışlar değil kuşlar da katil olabilir, sana demiştim ya!

Serçe ağacını unutma!

Kışlar kendini beyaza astığında!

Beyaz eskisinden daha az beyaz ve daha çok kırmızıysa,

Kızıl bir ölüm asılı kalır havada!

Kışlar kuş katili, kuşlar kuş katili olduğunda!

Beyaz bir sessizliğe bürünür dünya!







Taşlara dokunduğunda eller taş oluyor, bilmiyor kimse

Güvercinka gözlerine baktığımda , benden geriye kalan sadece üç nokta

Hadi yeniden doğalım Mualla…







Ama önce hangi şiirde öldüğümüzü bilmeliyiz

Üç nokta!!!!!!!!







8 Eylül 2013