gittin, ayrılığın acısı içimde bir kor
içimdeki yangını bir kez dön de sor
vicdan mı sendeki bre hayırsız
geçmez bu yara katlanmak çok zor

ela gözlerime vurulan sendin
hani sen aşkıma secde edendin
dolandın durdun kıyılarımda
gelip de aşk diye aklımı çeldin

şimdi sen yoksun, ben inan ki bittim
kayboldum kendimden aşkında yittim
ben bir garip öksüz, kimsesizdim
sen de gittin artık bir de yetimim

hani yoluma serdiğin o papatyalar
hani üstüme yağdığın aşktan yağmurlar
sensiz esiyor artık, artık rüzgarlar
içimde çalıyor hüzzam şarkılar

ne günüme gün, ne güneş doğuyor
içimdeki kuşlar artık uçmuyor
gecede pencereme ay parlamıyor
yanıyor yüreğim bilsen nasıl yanıyor

madem gidecektin niye geldin
aşk olup da hep başımda estin
ben bülbül idim sen kafestin
yokluğunla tüm nefesimi kestin

aşka tapındığım mabedimsin
gitsen de her an içlerimdesin
hiç mi konuşmaz o vicdan sesin
nerdesin sevgilim şimdi nerdesin

gelsen yeniden bir daha sevsen
sersem kendimi aşkına sersem
inan ki ölürüm yoluna, öl desen
içimde bir tek sen inan ki tek sen


MıSRa