Ansızın getirir
hüzünleri akşamlar
Alıverir yüreği içine yalnızlıklar
İnsanlar yalpalanır,
Yalnızlıklarına adeta
gecenin matemini sararlar
Kandillerden süzülür sanki anılar
Nakşeder boş duvarlara gölgeler
Akşamların
hüzünlü rengi süzülür pencerelerden
Ay ışığı sızmaz içeri perdelerden
Bilinmez ki içeride insanlar neler yaşarlar
Kiminin kim bilir ne acıları var
Kiminin ruhunda sarhoş yalnızlıklar
Kim bilir yürekleri neden sızlar
Kiminin yüreğinde berduş pişmanlıklar
Kiminin gözünde parlayan mutluluklar
Muammadır perdelerin ardında yaşananlar
Oysa dışarıya sızar rengarenk ışıklar
MıSRa