Eğer gün gelir de
imansız bir sevdanın elinden burkulursa yüreğin ,
aklına getirirse yalnızlığın beni,
ıslak resmimi sür gözlerinin kızıllığına.

Etrafına saçılmış kırık dökük hatıraları
bir bir topla.

Aynalar suçunu yüzüne haykırırken
utanç duyduğunda,
savur ömrümü yalnızlığına.

Bitir her şeyi...

Yarım bırak sazımdaki türküyü,
yoksulluğuma kattığım gözlerini de
al ve git..
Varsın yarım kalsın şarkılarım.

Sen git...
Serçelerin gözyaşlarında yakılsın dualarım.

Sen git..
Ayrılıklar titrek dudaklarımın kıyısına
acı tebessümler bıraksın.

Sen git..
Varsın yağmurlar ıslatsın kederimi
Varsın gelmeyen sabahlar vursun düşlerimi .

Sen git..
Hatıralar gün be gün hüznüme dokunsun.

Sen git..
Ayın yıldızlara ihanet edip
ışığından mahrum bırakarak,
karanlığa mahkum ettiği gökyüzünün hüznünde
kaldırımların en masum halini izlerim bu kentin.

Sen git..
Hüzzamla bestelenen şarkılar
yankılanırken kulaklarımda,
sokakların suskunluklarına gözyaşlarımı
koyuveririm gider....

Sen yeter ki git ....

Mehmet Zafer