En günahkar halimle
Geçiyorum günahsızların gözlerinden
Arşa değerken nurdan kanatları
Kavrıyorlar beni en sancılı yerimden

Yapmayın diyorum yapmayın
Ben günahkarım
Hiç konuşmadım ki cennetin dilinden
Cehennemi bir haletin dağdağası kavururken zihnimi
Son sevap da kayıp düşüyor ellerimden

Arbede suskunluk yanılsama
Ve ziyan akıyor fikrimden
Külden seylaplar herc-ü merc ederken beynimi
Titriyor ve geçiyorum ateşin dilsizliğinden

Kasıklarımda fitillenirken delice bir poyraz
Parmaklarımla etimdeki uru arıyorum
Zamana savururken beni çırılçıplak bir avaz
Ruhumun gönyesinden eksensiz sapıyorum

Kıta sahanlığına sığmıyor artık yüreğim
Aysberg gibi büyük parçası suyun altında
Ve uzun menzilli his güdümsüz kelimeler
Çınlıyor koruma kalkansız kulaklarımda
Biliyorum
Bir yanı çaresizlik gibi görünse de bu gel-git lerin
Bir yanı dağ göçerten gurur aslında

Oysa ne çok batıp çıktım boz bulanık çamurlara
Saf sularda ne kadar da çok yıkandım
Kerameti kendinden menkul gülüşlerde
Gözyaşının zulmü kadar yalandım

Sübvansiyonel bir eğilimdi oysa yaşam
Keyfe keder
Bin gözde hüzmelenirken endamı
Hal edilgen
Pamuk ipliğine bağlı onur
Fezayı çınlatıp arzı savuruyor ya esamesi
Hiç yaşanmasa ne olur?

Deli taylar gibi koştum hükmü eyvah dehlizlerden
Dikenli bahçelerden yalınayak geçtim
Çarmıha gerildim de kolsuz bacaksız
Un gibi pare pare ufalandım da
Koymadı
Ben işkencenin alasını
Öznesi yok
Yüklemi çok
Vakte ayarlı
Bitimsiz ve bitirimsiz sözlerden çektim

Giderek anlamını yitiriyor artık tüm güzellikler
Kendindeki aynayı görmeyle
Aynadaki kendini sevmeye sıkışıp kalırken kelimeler
Tehlikeli bir vurdumduymazlığı cilalıyor cümleler

Şimdi alevsiz ateşler yakıp kendi çemberimde
Gözlerimi kapayıp başlıyorum sessiz bir ayine
Yanıyorum
Günah çıkartıyorum ruhumdan bedenime

Ne kadar da çoklar
Nurdan kanatlı
Günahsız melekler..