LÜTFEN SIRALI OKUYUNUZ
TEŞEKKÜRLER










gözünde ben “bir köylü” “onu anlamaz, değer vermez”dim
”bir köylü” olmasa da ben de hakkında aynı şeyleri söylerdim
ne ben, ailem, çevrem, ne düşüncem, görüşüm, hasletlerim
ayrı dünyalarda, aynı sıradan iki kişiliktik ben ve eşim..

ona göre ben; para kazanan, giderleri karşılayan idim
o çamaşır, ütü, sanki evimin temizliğini yapan hizmetçim
oysa severek evlenmiştik.. ama, sevdiğim değildi evlendiğim
koşarak gitsem bile evime, bitirir kapıyı açan biri’m

bir gün gene o yollardayken aradım yol bitecek gibi mi
“çok daha, en az iki saat, bari ben de sana taraf geleyim..” dedi
o ara şehre vardığımda “gülüm”ü bekler buldum beni
yola çıkıp bana doğru gelmişti.. mutluluk başka ne ki

nasıl sarıldı! bu nasıl bir hasretti.. candık, bir yürek iki kişi
yan yana oturduk.. sarıldı bana, öptü, almadan gözlerini
ufak-tefek, çok mutlu.. hayat dolu, o an kainatın en güzeli
fark ettim ki hiç öpülmemişim.. ve sevmemiş kimse beni..

ne yapacak, nereye gidecektik.. ne olacaktı, şimdi
eşinin kimliğini, evlilik cüzdanını getirmiş “otele” dedi
şaşkındım.. o gidip kaydoldu, yerleşmiş.. çağırdı beni
ilk defa biriyle geceleyecektim, kalbim duracaktı sanki

















ahh kader, bilmediğim daha neler var






devamı vaa