oğlumun yüksek tahsilini yaptığı bu küçük şehre
sık sık gelir olmuştum her şey bin türlü bahane
O’na rast geldiğim bu güzel şehre, güne, caddeye
oğluma değil.. Gülüm’e gelir olmuştum her seferinde


neler neler paylaştık günler geceler boyu
uygun olduğunda; o çaldırıp kapatıyordu
onda derin izler bırakan her merak ettiği konu
beni acemice günlerce meşgul ediyordu


üçüzlerine hamile olduğu dönemde kocası
onu yalnız bırakmış hastanede, içim yandı
herkesin eşi; öğretmen, memur, bankacı,
“bizimki de müdür” demiş köyde çiftçi adamı


köye dönünce anlatmış ki; kocası “çobanın teki”ymiş
“bir sürü keçiyi idare ediyor ya ondan” dedim demiş,
ya benim eşim.. beni bilmez, önemli de değilmiş
kim ve ne olduğun değil.. güzel olan “sevilmek”miş


ahh Gülüm, geçbaharım yıllar yılı nerelerdeydin
gelip yıllar öteden beni yine en az böyle sevseydin
kendimi suçlu hissetsem de, ömrümce hasretimmişsin
ben seni beklemedim ama, sen de bana çok geciktin



aşk imkansız olan ise sevda nasıl bir şey