Söylesene Rüzgar
aşk kaç renkti yüreğinde
ki ne zaman giyinsem rengarenk gökkuşağını yüzüme
her bir noktandan kara ışıklar vurur üstüme
ıslanırım zemheri vuran gülüşlerinde.



En çok beyaza vurgundum bilirsin
öylesine masumdu sana akan yüreğimin sedası
bir kemanın belki de en son konçertosunda
ismindi dinlediğim huşuyla
yakılana kadar bir cadı gibi günahsız
afişlere ismimi sen mi kazıdın Rüzgar
sen mi ezberlettin ismimi feleğe
ki nerde görse tokadı yapışitırdı yüzüme.



Siyah bir martı gibi süzülürken düşlerimin içine
beyaz köpükleri ayaklarınla kirletirken
yüzüme vuran yakamozları hiç öpmedin bilirim
bilirim adın gibi esmeyi seversin başında sevda yeli
benim şehirlerim hep ölüm kokar Rüzgar
elleme yakmasın seni de
yalnız saçlarımı savurda git bu sefer
yüzümün yanan yerlerine değdikçe
içimde yeniden yaşama sevinci yeşeriyor
korkuyorum Rüzgar
daha önce de kalmıştım böylesi bir yangında
eğer gücün yoksa taşımaya
sürükleme beni ardında.



Ayvazım DENİZ