5
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
1806
Okunma

Gölgesi bile girmez güneşin odama
Duvarda hala el izlerin
Kum saati de kırıldı uç köşeden
İlgisizlikten midir bilmem
Ki tek senin gölgen olurdu tavanımda
Uykularıma mola verdiğim geceler
Gözlerinin ışığıyla karşılaşırdı yüzüm
Titrerdi perdeler uçuşmamak için
Saygı duruşuna geçerdi rüzgar..
Soğuk taşların sırtımı sıvazladığı anlar
Biraz daha azalırdı içimin ateşleri
Deliren ruhumun tırmanışı karanlığa
Ve tırnaklarımın acıyan etleri
Kucaklamamı gölgeni, izin vermezdi..
Bir ses
Tek bir kez
Söyleseydin kimse ölmezdi
Öldürmezdi kalan kokun yastığımda
Ve duvarımdaki el izleri..
Kırılmazdı belki de kum saati
Saygısızca eserdi rüzgar
İliklerime işlerken..
Haydi say sevgili bildiğim adam
Say;
Kaç yüzün vardı giderken!