Eylülde bitiyor tüketip günleri
Gelecek ay yükleyip omuzlarına hasreti
Yine seni işleyecek içime soğuk mevsimlerde
Eylül gibi..





Çekeceğim ciğerimin en ücra köşelerine
Derin derin
Bir nefes ki yokluğun ürperten cinsten
Ve kokun düşecek yapraklarla birlikte üzerime
Seni düşündürecek rüzgarın sessiz çığlığı
Islığı gecenin, yokluğunu fısıldayacak tenime





Üşüdükçe minik ellerinin parmakları
Birlikte demlediğimiz akşamları anacağız
İki uzak mesafede
Berbat bir sigara esir alacak senden kalanlarımı
Ve anadan doğma masum organlarımı
Hıçkırıklara boğacak o an ve ben
Dumanlarına küfürler yağdıracağım sigaranın
Oysa sebebi ‘’sen’’ oluşunu kimse bilmeyecek
Ağzımı tutup çıkışına izin vermediğim hıçkırıklarımın





Tavan arası naftalin kokusu gibi çoğalacak
Dokundukça batıp duran acılarım
Ki yine sebebine sahiplik yapacaksın ‘’sen’’
Dört yanımda bıraktığın anılarının
Tadı damağımda kalmış zamanların





Belki yıllar sonra ilk kez konuşacak seni
Titrek dudaklarım
Bir sohbet kahvesinde anılacaksın
Ya da bir dost muhabbetinde kalacak adın
Bil ki sevgili tükenecek sancılarım
Bu belki yarın
Belki daha da yakın..