Biliyorum, yazdıklarımı kimse hatırlamayacak
Zaten kim hatırlamak ister ki onca bulaşıcı enkazı
Ama yine de bir kürek dua da ben atmak istiyorum toprağıma
Belki ancak öyle kaybolmazlar imge perileri

Kuytu bir yerde saralım sargılarımızı
bir parça .... için, suç ortağı olalım birbirimize
Oracıkta bulduğumuz bir vahiyi ikiye bölüp yiyelim

sırtında dudak yetiştireceğim bu kış
o verimli ruhuna emanet edeceğim tohumlarımı

Sonra, yaralarımızı dağ
layacağız, ağrımız kristal bır rüzgar, uçup gıden
sonra, melankolik bır emır kıpı : din! rahim uğultusu

en çok sendeki letafetin keşfidir arzum
tenezzül dağları
ilk ben çıksaydım keşke

buram buram bir ten sarsıntısı
buram! buram!
kaçmıyorum, çünkü ben yeni oturdum daha
bu gökyüzüne. daha bi duble saadet. daha bi siz.
daha karnım şişecek. şişecek. daha ters dönecek
içimde gölgen. doğma! önceden de gebeydim ben.

hazır olma! rahatta kal. ayak parmakların, nadide bir ürün.
yine de biraz yabani kaburga kemiklerin.
yine de bir yıldızın gözlerinde, kırılgan bir tülbent.
çok eşli bir yalnızlık ağlamaların. sencileyin bir yerçekimi,
kalbimi, ağırlığında tutan.

Söz. lendim ben
gecenin gündüze unutkanlığıyla.
Bal ayında çarşaf adalarındayım.
Sizli bizli bir tılsım nikahı, geriye kalan.

Boşluk, bir boşluk daha, sonra büyük harf
le başlıyor, bazı ıssızlıklara soyunmam.
sonra, ocakta bir masal, hafif demli buğusu.
üstümü örtüyorum seninle.
daha çok işim var, çok.
uykularını öreceğim uykularımla.

İstemiyorum, armağanlara alışmak. Bana doğru bir sevmek iskelesinde
büzüşüyorum. ne çabuk acıkıyorum heyecanlarıma.
Sevinçten darmadağınım.

Oktay Coşar