Hayallerle biçimlenen düğümlerin sevinç tarlalarında
Akışkan bir su sesine karışıyor özlem
Sonsuz düşlerin penceresinden uzaklara bakıyor bir kadın
Umarsız düşünüşlerin yalın ateşlerine gövdesini tutuyor an
Çocuk mutlulukların kayıp ormanlarında akıyor başıboş sular
’Suyun Gövdesindeki Alyanstır Hayaller’ diyerek
’Merhaba’ diyor ve zar atıyor aşkın yüreğine bir adam...

Toprağın derinine aşk ekiyor yaşam işçileri,
Kanatlarında binlerce sevda poleni
Her katta ayrı dünya, her safta sevgiye ayrılmış oda
Toprağın özünü çiğniyor kara ordular
Saflarını deliyor gece gündüz nisan kokulu başıboş rüzgârlar
Kayıp bir dalga gibiyim, yüzüyorum gözlerinde
Haylaz çocuklarca büyüttün beni dizlerinde
Ağlamak ibadetim, kahroldum aşkın gemilerinde
Umutlar diktim her sabah ben aşkın kıraç bahçelerine…

Devrildikçe zar tersine
Umudun yekleri çoğalır yüreğin heybesinde
Yokla çok aynı kefede tartılmaz
Dudakta şarkı bitmeden hüzünle yanak ıslanmaz
Dardır hançerlenmiş bedenlerin hücresi
Damarda kök özleşmeden yürek sevinçlerimize kan yürümez…

Masal gözlü aşkların evliya şehrinde akşamın izi
Bir vapur düdüğü ruhumun kıyamında
Martılar en son hamleyle dalarken sulara
Ben garip bir düşünüşle aşkı arıyorum
Gönlümün kalabalık istasyonlarında
Dalgayla tuz sevişiyor, yorgun yalpalarla
Durdurulamayan anlar karışıyor köpüklü sulara…

Kendi derininde bir arayışın ipucu yalnızlığım
Kendi derinliğinde bir yansıma aşk, kurtuluşa dair
Kendi mahzeninde güneşi bekleyen toprağın öyküsü
Ve bu öykünün suyla kaynaşarak ona yürümesi
Kendi manasını kavramaya çalışan dirençli bir el
Düşlerini ayyuka çıkarmadan
Yorgun gemilerle yolculuk eden bir ışık seli
Uzak yamaçlardan saçlarına vuran bir yelin özlemi
Dağ kuytularında açan bir menekşenin asil nefesi
Kim bilir, belki de o efsunlu kayalıklarda açan kardelen
Aşkı bekleyen sen, yazan ben
Gönlünün ve gözlerinin derin çengellerine takılarak
Ruhumun hücrelerinde gelişine zarlar atıyorum her dem…

(9/12/2013)

Selahattin YETGİN