yırttım gökyüzünü
mavi değil artık
işgal altında bir ülkeyim
rengi bilinmez gökyüzünün altında
her yanım ölüm
ellerim yapış yapış kan
ve kokusu çürümüşlüğün

durmayın ne olur
biraz su verin
çatlamış dudaklarına ülkemin
yunsun ellerim
kandan kurtulsun
bu koku
daha kac bin yıl kalır iklimlerime sinen
mevsimlerim daha kaç bin yıl ağlar bu merasime
yok mu
kurumuş dallarına ağaçlarımın
bir beyaz
bir lekesiz gelinlik giydireyim
sonra yeşeren dllarından
güler yüzlü oğullar kızlar toplayayım

of
başım dönüyor
yoksa
başım duruyor da
dünya mı dönüyor
hala mı
ben dünya üzerinde
karartılmış bir koca delikken
yağmalanmış
yıkılmışken
nasıl
neresi dünyada yerim
doğudan doğmaz olmuş güneşim
güneye kaysam toz duman
kuzeyin rüzgarları sert
batı
orası neresi

işgal altında bir ülkeyim
gökyüzümü yırttım
güneşe arkamı döndüm
gölgedeyim
yok bir tutan
düşmekteyim
ah yüreğim
ülkem benim
ben kimim
sen nerdesin

bıçak at damarıma da
bir bak
akacak mı kanım
o kadar öfkeliyim





şaziye