Kayıp kentin küreğinde üşümüş güneş
Niçin aktığını bilmeyen nehirlerde akşam
Aşkı çiğniyor kadınlar çelik gibi sularda
Dudaklarında ‘Ali’cenap özlemli haykırılar
Dayanıksız sabırlar ekiyorum mor dağlara
Boy vermiyor artık içimdeki üşümüş ağaçlar

İki kişilik ekranlarda elim yalnızlık düşleri
Anlamını yitiren yağmurun camdaki tınısı
Her merhabanın ardından intizarlı nefret
Sevda yazıyor şairler duygusuz odalarda
Yalanların sarmalıyla geçiyorlar denizleri
Tadamadan satıyorlar yüreklerdeki öpüşü

Aldırış etme sen ne olur suskularıma yar
Aralık bırak bu gece de kalbinin aralığını
Sensizken nicedir tuzda ayrılık tadı var
Mutluluk sızmıyor ah gönüldeki damladan
Biçare susuzluğumun kahrını içimden al
Zemheriye dönüştü ruhumdaki sabırlar

Senli balonlar yakıp saldım gri göklere
Gökyüzündeki intihar kuşlarına karıştı
Nikotin sarmalı yangındı umarsızlığın
Yaram ilençli bir salgınca kana yayıldı
Aşka yol alan saatler sensizliğe vurdu
Çıkar beni aşkın mayınlı tarlalarından
Sahipsiz cesedime kuzgunlar üşüştü




Selahattin YETGİN