Ellerini bedenimin en derin yarasına saplayıp.
Sızıma merhem sürdükden sonra
çık gel sevgili
çık gel saçların rüzgara karışsın.

Toprağın suya değdiği yerde
şiir rahme iner.
Bunu insanoğlu da bilir kuşlar da.
Bu yüzden sevilesidir denizi olan
şehirler.

Ki sen saçların Akdeniz
ellerin hele ellerin Ege
Dudaklarından bir Kızıldeniz dökülür suya
Musaya da yeter Firavuna da.
Gözlerinde Karadeniz patlar birazdan...

Titriyor gövde henüz cepheye
sürülmüş bir nefer misali
Ölümlere soneler ekliyorum dilimde ki
küfürle
Înanılası bir yanı yok bu şiirin
Bir revolver gerek bize.

Yağmuru dinliyorum
ses etsem
söz olmadan yankısını boğacaklar sanki.

Kalbimi onaran o gövden
olmasa
hangi uçurum paklardı beni kim bilir.

Benden bir şair yap kadın
ölmem o zaman
Akşam gel gözlerime
sabah ellerimi bırakırım avuçlarına.

Benden bir adam yap kadın
ölmem o zaman.
Îçimin boşluklarına değsin ellerin
ne kadar sızım varsa
sök çıkar.

Ya ölürüm
ya şair olurum
korkma kadın.

Serdal Şahan