Dudaklarımda yarım bir sevdanın hüznü, üzerimde
sebepsiz bir ayrılığın şaşkınlığı var. Senden
kalan bu yükün altında bedenimin çığlığını
duymadan ağır ağır yol alıyorum yine sana.
Nefretim nefret edemedi senden, unutkanlığım
unutmadı seni. Kilometrlerce bekldiğim aylar
yine umut bağladı sana, yine unutamadı şarkımızı
yollar. Sevgimizi tutamadık biz avuçlarımızda,
rüyasını gördüğümüz mutluluğu sulayamadık gönül
bahçemizde. Yinede beklemekteyim, ama o kocaman
gözlerinin toprağı yakıp kavuran rengi unutturdu
o son ayrılığı. Şimdi dört mevsim baharı arıyorum
sende, o son ayrılığa hala sevdalıyım hala talibim
sensizliğe. Beklemekteyim, neden ve nasıl demeden,
söyleden mutluluğu ve çocukluğu. Ben sana gelirken
gururumu vede nefretimi geldiğim yerde bıraktım,
ve oradan hala almadım. Çünkü ben hala sendeyim
senden hiç gitmedim, gitmdim "gül kokulu" yarim.
Dün mektuplarımda ki rüzgarlar bu gün hala yüzümden
eksilmiyor, biliyormusun bebek tenlim? Rüzgarlar
estiğinde hiç yüzümü çevirmiyorum, hiç üşümüyorum.
Biliyorum ki sen bir zamanlar o rüzgarlara bir
buseni emanet etmiştin. Artık hiç rüzgar eksilmez
yüzümden, sen hiç gitmezsin benden. Duyuyormusun
beni sonsuzluğum? Bu satırlar sana KAVUŞMANIN SON
UMUDU. Cevabı milyonlarca HAYIR olsa bile
beklentimsin yine senelerimde...

ÜNAL
11.02.2000